ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ...ΠΥΡΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

    Έπεσε η πόρτα εισόδου απο το Πύργο του Αγίου Αδριανού Ναυπλίου.
   Έστεκε εκεί δεκάδες χρόνια. Ο χρόνος βέβαια είχε αφήσει τα σημάδια του, όμως ο τελευταίος δυνατός αέρας νίκησε τους γέρικους μεντεσέδες και το ζεμπερέκι της πόρτας έσπασε ρίχνοντας κάτω την είσοδο, με ενα εκκωφαντικό θόρυβο, σαν να ήθελε να αφήσει μια κραυγή πόνου για τελευταία φορά.
   Το σπίτι μου απέχει μόλις λίγα μέτρα απο το σημείο εκείνο και ο θόρυβος αυτός αφού επιβεβαίωσα το συμβάν με γέμισε με συναισθήματα θλίψης.
   Η ματιά μου τώρα πέφτει κάθε φορά που περνώ απο το σημείο εκείνο και αντιλαμβάνεται το κενό.  Ένα κενό όμως υπάρει και στην ψυχή μου.

  Φτιαγμένο επί Τουρκοκρατίας, πετρόχτιστο, χρησιμοποιήθηκε και ως ορμητήριο απο το Στάΐκο Σταΐκόπουλο κατά την επανάσταση.

  Χρησιμοποιήθηκε και ως σχολείο μεταγενέστερα, σ΄αυτό πήγε και ο πατέρας μου την πρώτη τάξη του Δημοτικού το 1933, όπως πολλοί άλλοι.

  Τώρα περιμένει την παρέμβαση τη δική μας, των απλών κατοίκων, του Κράτους (ανήκει στο ΥΠ. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, της νεας Δημοτικής αρχής, του Συλλόγου του χωριού και όποιου πιστεύει οτι οι μνήμες δεν πρέπει να χάνονται.

 Η εισοδος το 2007

Η είσοδος σήμερα Δεκέμβρης 2010

Περί γλώσσης και παιδείας

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΑΝΘΑΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. ΤΟΥΤΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΩΣ ΜΕΓΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΑΝΩΤΑΤΕΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ , ΔΙΟΤΙ Η ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ Ο ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟΣ ΑΘΛΟΣ . ΥΠ' ΟΨΙΝ ΟΤΙ Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΜΑΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΘΛΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΑΤΟΜΟ ΘΕΛΗΣΗ, ΦΑΝΤΑΣΙΑ , ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ, ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΓΝΩΣΕΙΣ κλπ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.




ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Α-ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ, ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ , ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ.
Περαιτέρω σχόλια περί γλώσσης καί παιδείας


•"Φιλεπιστήμων μέν φύσει ο άνθρωπος καί αείποτε καί πανταχού, ομολογείται ώς πηγή τών μαθημάτων τά τών παλαιών Ελλήνων ευρήματα. Διδάσκαλος μέν εγένετο ο Αριστοτέλης τού συλλογίζεσθαι καί τοίς Ρωμαϊκοίς καί τοίς Άραψιν. Ελληνίζει δέ καί νύν η επιστήμη καί άχρι τών τής ανατολής μεθορίων. Αδύνατον γάρ πεπαιδευμένω τινί βαρβάρω τό τεχνιτεύειν, άνευ τριακοσίων τών τής Ελλάδος λέξεων." (Jean Paul Benzekri "Les cahiers de l' analyse des donnees" Εκδόσεις Dunod, Παρίσι 1990).

•"Η κλασική γλώσσα τής Ελλάδος αποτελεί μία από τίς σημαντικότερες πηγές τής καθημερινής ομιλίας μας....Καθώς ο άνθρωπος επεκτείνει τά όρια τής επιστήμης καί τής τεχνολογίας, η Ελληνική γλώσσα εξακολουθεί νά αποτελή μία γόνιμο πηγή λέξεων, όπως συνέβη γιά χιλιάδες χρόνια καί διαπιστώνεται από τίς παρακάτω λέξεις: astronaut, automation, bathysphere, mesocaph, programming". (Λεξικό Webster, τό αρχαιότερο - 1828 - καί μεγαλύτερο αμερικανικό λεξικό).

•“Εάν θέλης νά εξαφανίσης έναν λαό, εξαφάνισε τήν γλώσσα του”! (Λένιν)

•“Η γλώσσα ενσαρκώνει μέ τόν τρόπον της τό πνεύμα τού Έθνους.” (Στέλιος Ράμφος).

•“Είναι απίστευτος η επίδρασις πού ήσκησαν σέ όλες τίς εποχές καί σέ πολλές χώρες όχι μόνον τά ‘Ελληνικά έργα καί η ‘Ελληνική σκέψις, αλλά καί οι Έλληνικές λέξεις.” (Jacqueline De Romilly, Γαλλίδα ακαδημαϊκός).

•“Μαθαίνω Αρχαία Έλληνικά, διά νά μάθω νά σκέπτωμαι καί νά ομιλώ” (Γάλλος 13χρονος μαθητής).

•Ο συντομώτερος δρόμος γιά νά καταλάβη κανείς τόν κόσμο, είναι νά μάθη ‘Ελληνικά”. (Ντεσμοντ Μπανταμ-Τόρνχιλ, ιδρυτής τών “Sunday Times”

•“Εις έναν μικρό (;) λαό τής γής … εδόθη νά δημιουργήση τήν αρχήν τής προόδου τού κόσμου. ‘Ο λαός αυτός ήταν ο ‘Ελληνικός. Πλήν τών 'τυφλών' δυνάμεων τής Φυσικής Δημιουργίας, τίποτε δεν κινείται εντός τού Σύμπαντος, τό οποίον νά μήν είναι ‘Ελληνικόν εις τήν ρίζαν του.” (H.S.Maine) καί κατά τούτο “είμεθα όλοι ‘Ελληνες”! (Shelley).

•Περιορισμός τής γλώσσης σημαίνει στραγγαλισμός τής σκέψεως. Κι αργότερα, πολύ αργότερα ίσως, τό αποτέλεσμα. Τό άτομο όχι πιά ΑΤΟΜΟ, αλλά ΠΙΟΝΙ”!!! (Τζ. Όργουελ).

•“Ποτέ έθνος δέν διαστρέφει τήν γλώσσαν του χωρίς νά διαστρέψη, εν ταυτώ, καί τήν παιδείαν του. ‘Η ασυνταξία τής γλώσσης συνοδεύει πάντοτε τήν ασυνταξίαν τών εννοιών, διότι όστις συνηθίζει νά καταφρονή τούς κανόνας τής Γραμματικής, γρήγορα θέλει καταφρονήση καί τούς κανόνας τής Λογικής”. (Αδαμάντιος Κοραής, Προλεγόμενα, σ. 126).

•“Γιά τήν Μητέρα Γλώσσα μας τά λάβαρα κρατείστε”. (Κωστής Παλαμάς).

•"Ο ανθρώπινος οργανισμός διά τής μεθοδικής καί ενδελεχούς ασκήσεως εις πολλάς τών λειτουργιών είναι δυνατόν νά φθάση εις πολλήν καί μεγάλην ικανότητα, ενώ ο αδρανής καί άγευστος αγώνων εις ουδέν άξιον είναι δυνατόν νά προβή καί επιδώση." (Σπυρίδων Αν. Μαγγίνας, πρύτανις πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητής ιατρικής σχολής, 1909)

•“… Πράγματι, παρατηρείται μία πολιτιστική εισβολή τής αγγλικής γλώσσας παντού εις όλον τόν κόσμο, μέ τή διαφορά όμως ότι εμείς έχουμε έναν τεράστιο γλωσσικόν πλούτο. Μέ αποτέλεσμα, ένας πού έχει εκπαιδευτεί εις τήν ‘Ελληνική γλώσσα καί μάθει μετά, ως δεύτερη γλώσσα τήν Αγγλική, νά νοιώθη μία κατά κάποιον τρόπο αποστροφή, διότι βλέπει νά ξαναμαθαίνη από δεύτερο χέρι τίς ‘Ελληνικές λέξεις εις τίς διάφορες επιστήμες, αλλά μέ τήν αγγλική τους μορφή τώρα πιά…” (Γ. Ντελόπουλος, γλωσσολόγος).

•“Μέ τήν ‘Ελληνικήν γλώσσα, έμαθε η Ευρώπη νά σκέπτεται… Εμείς (οι Γερμανοί) ευχαριστούμε, γιατί χρωστάμε πολλά εις τήν Ελληνική γλώσσα : μάς έμαθε τίς αρχές τής λογικής, τόν φιλοσοφικό στοχασμό”. (Pleine, Γερμανός καθηγητής τής Φιλοσοφίας).

•"Εάν στήν βιβλιοθήκη τού σπιτιιού σας δέν έχετε τά έργα τών αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σ' ένα σπίτι δίχως φώς" (Γεώργιος Μπέρναρ Σώ, Ιρλανδός θεατρικός συγγραφεύς).

•"Υπερασπισθείτε τήν Ελλάδα, διότι εις αυτήν οφείλομεν τά φώτα μας , τάς επιστήμας ,τάς τέχνας καί όλας τάς αρετάς μας." (ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ ( 1694- 1778 ) Γάλλος διανοητής)

•" Οι 'Ελληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοι μου.Τούς θαυμάζω ως άφθαστες διάνοιες τής φράσεως καί τής γραμμής,καθώς καί γιά τόν ιδεώδη βίο τους."

" Ηγόρασα μίαν τεραστίαν κεφαλήν τού Διός.Τήν έβαλα απέναντι στό κρεββάτι μου καί άφησα τό φώς νά πίπτη επάνω της κατά τρόπον κατάλληλον, ώστε νά τήν βλέπω κάθε πρωίαν φωτιζομένην καί νά τής απευθύνω τήν προσευχήν μου." (ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΑΙΤΕ ( 1749- 1832) Γερμανός ποιητής)

•" Πιστεύω πώς τό δικό μου έργο είναι πιό κοντά στό έργο τού Ομήρου. Μέ αυτήν τήν έννοια λοιπόν, λέω πώς είμαι περισσότερο Έλληνας. Είμαι η συνέχεια τού είδους πού ξεκίνησε ο 'Ομηρος. Μία εποχή οι Τούρκοι διανοούμενοι μέ έλεγαν ''Ομέρογλου'' δηλαδή γιό τού Ομήρου." (ΓΙΑΣΑΡ ΚΕΜΑΛ Σύγχρονος Τούρκος συγγραφέας κουρδικής καταγωγής)

•"Γινόμαστε από ημέρα σέ ημέρα περισσότερο Έλληνες, πρώτα στίς αντιλήψεις καί στίς κλίσεις μας, καί άς ελπίσουμε πώς μία ημέρα θά γίνουμε καί κατά φύσιν Έλληνες." (ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ ( 1844-1900) Γερμανός φιλόσοφος καί ποιητής)

•"Είναι ωραίο νά κατάγεται κανείς από τήν Έλλάδα, τήν χώρα πού έδωσεν εις τόν κόσμο τό φώς, καί νά κρατάη σέ αυτήν περήφανο καί ολόφωτο τό φλάμπουρο." (ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ (1802-1885) Γάλλος ποιητής)

•"Καταγόμαστε από τούς Έλληνες πολιτιστικώς. Οι νόμοι μας, οι επιστήμες μας καί οι τέχνες μας έχουν τήν ρίζα τους εις τήν Ελλάδα. Είναι τέκνα φωτεινά τής ενδόξου Ελλάδος." (ΠΕΡΣΥ ΣΕΛΛΕΥ (1792-1822) Άγγλος λυρικός ποιητής)

•"Πρέπει νά παραδεχθούμε ότι ολόκληρο τό Ισλάμ εκτός από τήν θρησκεία, ήταν Ελληνικό. Προδοσία πρός τό Ελληνικόν από τούς ισλαμικούς λαούς ισοδυναμεί μέ προδοσίαν πρός τήν ίδια τους τήν φύσιν." (ΙΜΠΝ ΧΑΛΝΤΟΥΝ ( 1332-1406 ) Άραβας ιστορικός)

•"Τό Ελληνικό έθνος είναι η άνοιξις καί η αιωνία νεότης, διότι από αυτό επήγασε καί ο ανθρωπισμός καί ο πόνος γιά τούς δυστυχούντες καί δυναστευομένους." (ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΧΕΓΚΕΛ (1770-1831 ) Γερμανός φιλόσοφος)

•"... Έλληνα, όπου κι άν γυρίσω τήν σκέψι μου, όπου κι άν στρέψω τήν ψυχή μου, εμπρός σέ βρίσκω....

"Τέχνη λαχταρώ, ποίησι, θέατρο, αρχιτεκτονική, επιστήμη, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική... Δημοκρατία, ισονομία, ισοπολιτεία αναζητώ, εσύ εμπρός μου, πρωτοπόρος καί αξεπέραστος." (Ιωάννης Σίλλερ, Διάσημος Γερμανός ποιητής καί δραματικός συγραφεύς).

•"Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει νά γίνη η δεύτερη μητρική γλώσσα όλων τών Ευρωπαίων γενικώς καί ειδικώτερον η πρώτη γλώσσα τών καλλιεργημένων ατόμων. Εάν η αρχαία Ελληνική παιδεία εξανθρώπισε τούς θεούς, η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανύψωσε τόν άνθρωπο, ως εάν ήτο ιέραξ, μέχρι τούς ουρανούς, γι' αυτό αναφωνώ: 'Griegas de siempre' - Ελλάς γιά πάντα". (Φρειδερίκος Σαγκρέδο, Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας, πρύτανις τής Βασιλικής Βασκικής Ακαδημίας).

• "Φυσικά δέν είναι μόνον εις τήν Γλωσσολογία, όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι διά τήν Ευρώπη. Εις τό σύνολόν της, η πνευματική ζωή τής Ευρώπης (η φιλοσοφική, ηθική, πολιτική, καί αισθητική σκέψις της) ανάγεται εις τό έργο τών Ελλήνων στοχαστών, ακόμη καί σήμερον, επιστρέφουμε αδιακόπως, εις τήν Ελληνική κληρονομιά διά νά βρούμε ερεθίσματα καί ενθάρρυνσι. Ο σημερινός άνθρωπος αισθάνεται αναντιρρήτως νά τόν συνδέη μέ τούς Έλληνες μία πνευματική συγγένεια, τήν οποίαν δέν νοιώθει μέ κανέναν προηγούμενο ή σύγχρονο πολιτισμό. Πιθανώς δέν θά μάθωμε ποτέ μέ βεβαιότητα ποιές περιβαλλοντικές, πολιτισμικές καί βιολογικές συνθήκες προεκάλεσαν αυτήν τήν λαμπρήν άνθησιν τού ανθρωπίνου πνεύματος εις τήν κλασικήν Ελλάδα. Αυτό όμως δέν μειώνει καθόλου τήν ευγνωμοσύνη μας διά τά όσα επιτελέσθησαν." (R.H. Robins, καθηγητής γλωσσολογίας εις τό Πανεπιστήμιον τού Λονδίνου).

• "Οι αρχαίοι Έλληνες είναι οι αθάνατοι διδάσκαλοι τής ανθρωπότητος" (Φρειδερίκος Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος καί ποιητής).

•"Ει οι Θεοί διαλέγονται, τήν τών Ελλήνων γλώτταν χρώνται". (Κικέρων, Ρωμαίος ρήτωρ).

•" ... Δέν έχουμε κατασκευάσει τήν χίμαιρα "ελληνικότητα" διά νά επικυρώσωμε τίς δικές μας πολιτισμικές υποθέσεις. Μάλλον, κατά τήν έρευνά μας νά ανακαλύψωμε γιατί είμαστε ό,τι είμαστε, συνεχώς "σκοντάφτουμε" - εις τό χώμα, εις τήν πέτρα, εις τά κείμενα, εις τά νομίσματα - πάνω εις αυτούς τούς παράξενους κάποιους, αυτόν τόν μοναδικό λαό, ο οποίος ονομάζεται "Έλληνες". (Victor Davis Hanson, καθηγητής τών Ελληνικών εις τό California state University, John Heath επίκουρος καθηγητής τών κλασικών σπουδών εις τό Santa Clara University)

Ελλάδα η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης και η Μακεδονία το πιο ακριβό…οικόπεδο.

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση Ραδονίου (το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για... την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ) στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150 !


Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μυκόνου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από εταιρία του εξωτερικού η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!! ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ;

O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα "Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών. Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και συγκεκριμένα το υπέδαφος της Ελλάδας έχει:

Λιγνίτη: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.
Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
Βωξίτη: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτη: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο: Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας "Αθηναϊκή" είχε ως τίτλο "Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα" και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα. Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί περνά και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου "Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης" Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
Πετρέλαιο: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται. Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την "εύφλεκτη πίσσα". Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή. Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής. Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα. Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές...»

Χρυσός και πολύτιμοι λίθοι: Δεν είναι γνωστό στους περισσότερους Έλληνες, αλλά η Ελλάδα με τα αποθέματα χρυσού που κρύβει στο υπέδαφός της μπορεί να μπει στην ομάδα των 10 μεγαλυτέρων χρυσοπαραγωγών χωρών του κόσμου. Αυτό ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2002 σε ειδικό συνέδριο το ΙΓΜΕ, το οποίο εκτιμά ότι μόνο στη Βόρειο Ελλάδα υπάρχουν αποθέματα 16 εκατομμυρίων ουγγιών χρυσού προς εκμετάλλευση. Εκτός από χρυσό οι ειδικοί επιστήμονες γεωλόγοι του ΙΓΜΕ και του ΑΠΘ έχουν εντοπίσει και άλλα πολύτιμα μέταλλα και πολύτιμους λίθους. Σε σχετικό άρθρο της εφημερίδας εξπρές πληροφορούμαστε: «Από μια μικρή έρευνα που έγινε εντοπίσθηκαν σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας πολύτιμοι λίθοι και συγκεκριμένα στο Παρανέστι και το Κάτω Νευροκόπι Δράμας, στην Κιμέρια Ξάνθης, στις Σάπες και στη Μαρώνεια Ροδόπης, στην Κίρκη και στο Σουφλί του νομού Έβρου… στο Παρανέστι Δράμας υπάρχει κόκκινο κορούνδιο, ποικιλίας ρουμπινιού μέσα σε μεταμορφωμένα πετρώματα, που φθάνουν τα 10 εκατοστά. Τα διαμάντια επίσης εντοπίζονται στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και βρίσκονται στο ορυκτό μεζορίτης (υπέρ – πυριτικός γρανάτης), του οποίου η παρουσία στα ελληνικά πετρώματα είναι μοναδική μέχρι στιγμής στον κόσμο».

Οι επιστήμονες του ΑΠΘ και του ΙΓΜΕ τονίζουν όμως ότι για την εκμετάλλευση του θησαυρού αυτού του υπεδάφους της Βορείου Ελλάδος απαιτείται η υποστήριξη της πολιτείας και των ιδιωτών, καθώς δεν διατίθενται κονδύλια για να συνεχιστούν οι έρευνες. Τίθεται λοιπόν εύλογο το ερώτημα γιατί δεν διαθέτει η ελληνική Πολιτεία κονδύλια για την έρευνα του ελληνικού ορυκτού πλούτου, τη στιγμή που κατασπαταλώνται τεράστια κονδύλια εδώ και εκεί. Σημειωτέον ότι ενώ ο ορυκτός πλούτος της χώρας μας μένει ανεκμετάλλευτος, διαθέσαμε εκατομμύρια ευρώ για την αναδιοργάνωση των ενόπλων δυνάμεων της Αλβανίας.

Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες. Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής. Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος. Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα "περίεργα" και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το όσμιο, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.

Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, από το 1975 έχουν κάνει καταμερισμό χώρων ευθύνης ανά την Ελλάδα ,των πετρελαϊκών καρτέλ όπως: α) Ανατολικά της Θάσου β) Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης γ) Κατάκωλλο Ζακύνθου δ) Επανομή - Σιθωνία – Θερμαϊκός, από μεγάλες εταιρίες.

Το ζήτημα είναι ανεξάντλητο και τα στοιχεία που παρέθεσα ενδεικτικά προκύπτουν από επίσημες Κρατικές εκθέσεις και πορίσματα ερευνών, άρθρα έγκριτων εφημερίδων και διατριβές καθηγητών Πανεπιστημίου.
Το μέγα ερώτημα που προκύπτει βεβαίως είναι: «Γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια εκμετάλλευσης όλου αυτού του ορυκτού πλούτου που βρίσκεται στο υπέδαφος πολλών περιοχών της Ελλάδας; Η χώρα που ξόδεψε τόσα τρισεκατομμύρια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων (και ορθώς έπραξε) δεν δικαιολογείται πλέον να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου».
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96 (καταλαβαίνετε πόσα χρόνια το γνωρίζουν) αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ.
Για να καταλάβουμε όλοι τα μεγέθη αυτής της ιστορίας σε αριθμούς παραθέτω τα ακόλουθα στοιχεία.
Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους. Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16% (από τα μοναδικά κοιτάσματα στον κόσμο με τέτοια συμπύκνωση) καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως Ρουτίλιο (το ρουτίλιο αγγλ. rutile είναι ορυκτό του τιτανίου, του οποίου αποτελεί και το κυριότερο μετάλλευμα), Λουτέσιο και Λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.

Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (το 1998) ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο!.

Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω. εμπεριέχονται 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά $ 960.000.000.000.000.000 τα μηδενικά είναι σωστά και είναι : 960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια !!!!

ΑΡΑ … ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $ 96.000.000.000

Διαβάστε το δυνατά (96 δισεκατομμύρια δολάρια) !!!! Καταλαβαίνουμε το κατά κεφαλήν εισόδημα ποιο είναι. Μεγαλύτερο και από αυτό των πετρελαιάδων του Κουβέιτ.

Και εν τέλει δεν ζητούμε αυτά τα χρήματα να μας τα δώσουν στο χέρι, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σωστό (τότε ποιος θα δούλευε) αλλά να τα διαθέσουν στην υγεία, στον αθλητισμό, στην παιδεία, στο περιβάλλον και να μην ξαναπληρώσουμε… φόρους ποτέ.

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ…ΦΤΩΧΟΙ !!!

Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία....

ΔΙΑΣΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

ΑΓΙΟΣ ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΠΑΣΧΑ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ 2010

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η Ανάσταση είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Ελλήνων. Τα έθιμα είναι ποικίλα από τόπο σε τόπο κι έλκουν την καταγωγή από μια παράδοση πολλών αιώνων.

Από τους «Αδώνιδος Κήπους» μέχρι το Αναστάσιμο Φως καταγράφουμε σχέσεις της χριστιανικής θρησκείας με έθιμα των αρχαίων προγόνων μας.

Ο Άδωνις, ο νέος και πανέμορφος θεός, κείται νεκρός στην καταπράσινη χλόη, στ' ανθισμένα της Άνοιξης λουλούδια κι όλη η φύση τον θρηνεί. Με τον ίδιο τρόπο θρηνεί ο λαός μας το νεκρό αληθινό Θεό ανάμεσα στ' ανοιξιάτικα λουλούδια που στολίζουν τον Επιτάφιο. Οι φακές ή το κριθάρι που βάζουμε σ' ένα πιάτο με λίγο νερό και βγάζουν πρασινάδα είναι οι «Αδώνιδος Κήποι», τους οποίους ο λαός μας συνεχίζει να «καλλιεργεί» και τους τοποθετεί τη Μεγάλη Παρασκευή σε πεζούλια παραθύρων, μπαλκόνια και τραπεζάκια, όταν βγαίνει ο Επιτάφιος. Ήταν μια συνήθεια της αρχαιότητας αυτή, κατά την οποία οι άνθρωποι έβαζαν λεκάνες με σπόρους φυτρωμένους δίπλα σε φέρετρα και ομοιώματα του Αδώνιδος θρηνώντας το νεαρό θεό.

Οι Έλληνες ευχόμενοι «Χριστός Ανέστη» και «Καλή Ανάσταση» σε περιόδους σκλαβιάς, έκαναν διπλή ευχή: μία χριστιανική και μία εθνική. Συμβόλιζε η ευχή τους την Ανάσταση του Γένους, την απελευθέρωση από το ζυγό κάθε τυραννίας. «Αληθώς Ανέστη» απαντούσαν κι εννοούσαν ότι θα έρθει η μέρα της επανάστασης και η ελευθερία.

Τα κόκκινα αυγά, τα κουλουράκια, τα τσουρέκια και η πλεξούδα με το κόκκινο αυγό στην κεφαλή της συμβολίζουν τη χαρά για την Ανάσταση και τα δωρίζουμε σε αναδεξιμιούς, νονούς, συγγενείς και αγαπημένα ή φιλικά πρόσωπα. Ο οβελίας - το αρνί που θα θυσιαστεί - ο «Λαμπριάτης» είναι έθιμο που θυμίζει την αρχαία θυσία της οικογένειας προς τα θεία.

Το Άγιο Φως, το γεμάτο ιερή δύναμη, μπαίνει στα σπίτια φέρνοντας τη χαρά της Ανάστασης. Με πόση προσοχή για να μη σβήσει το μεταφέρουμε από την εκκλησία στο σπίτι μας! Μπαίνοντας μάλιστα σχηματίζουμε στο ανώφλι της πόρτας σταυρό από τον καπνό της λαμπάδας. Νιώθουμε ότι ο σταυρός θα προστατεύει όλο το χρόνο το σπιτικό μας. Αν θελήσουμε να βρούμε ένα συνδετικό κρίκο με την αρχαιότητα, θα πάμε στο Μαντείο των Δελφών - στο ιερό του Απόλλωνα - να θυμηθούμε το ιερό πυρ, που ξεπηδούσε από το χάσμα του μνημείου του θεού.

Όσο για το μήνυμα της Αγάπης, αυτό το μεταδίδουμε και μεταξύ μας το απόγευμα της Κυριακής της Ανάστασης. Στο τέλος της λειτουργίας αγκαλιαζόμαστε, φιλιόμαστε, ξεχνάμε έχθρες, πείσματα, μαλώματα και γινόμαστε αδελφοί κάτω από τη σκέπη του ενός Πατέρα. Ζούμε την αδελφοσύνη , την αλληλεξάρτηση, την ομαδικότητα και την αλληλεγγύη.

Γεννιόμαστε ξανά μαζί

με την Ανάστασή Σου

και πορευόμαστε στο φως

που άναψε η Ζωή Σου.

  

 Τα Αδώνια

  Ετήσια γιορτή σε ανάμνηση του θάνατου και της ανάστασης του Άδωνη που γινόταν σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας. Τα Αδώνια δεν είχαν παντού την ίδια διάρκεια. Αλλού ήταν γιορτές διήμερες, αλλού τριήμερες και αλλού διαρκούσαν εφτά ημέρες. Ούτε και η εποχή κατά την οποία γίνονταν ήταν η ίδια σε όλες τις περιοχές. Με εξαίρεση το χειμώνα μαρτυρίες εορτασμού υπάρχουν για τις άλλες εποχές του έτους.

  Οι πρώτες ημέρες της γιορτής ήταν πένθιμες. Στα διήμερα Αδώνια η πένθιμη μέρα λεγόταν "αφανισμός" εξαιτίας των παθών του θεού. Οι γυναίκες τελούσαν τα καθιερωμένα για την κηδεία του θεού και θρηνούσαν το χαμό του. Μετά με λυμένα μαλλιά γυρνούσαν στους δρόμους περιφέροντας τα ομοιώματα του θεού και μέσα σε οδύνη έψελναν πένθιμους ύμνους τα "αδωνίδια" με τη συνοδεία αυλού που ονομαζόταν "γίγγρα". Τη χαραυγή της επόμενης μέρας πετούσαν τα ομοιώματα του θεού σε πηγές ή σε ποτάμια. Μετά την πάροδο των πένθιμων ημερών οι πιστοί γιόρταζαν με οργιαστική χαρά την ανάστασή του. Στα διήμερα Αδώνια η μέρα αυτή ονομαζόταν "εύρεσις" και τη γιόρταζαν με χορούς, πλούσια γεύματα, μέσα σε κατάσταση γενικής ευθυμίας.

  Όταν οι Αθηναίοι ετοιμάζονταν για την εκστρατεία στη Σικελία ήταν η εποχή που γιόρταζαν τα Αδώνια και η πόλη αντηχούσε από τους θρήνους των γυναικών. Τέτοιο ήταν το πένθος και ο θρήνος ώστε οι Αθηναίοι φοβήθηκαν για την έκβαση της εκστρατείας.

  Στα αθηναϊκά Αδώνια, όπως και στα αντίστοιχα της Κύπρου, της Αλεξάνδρειας και της Βύβλου, οι γυναίκες φορώντας ρούχα πένθους, θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνη και της Αφροδίτης. Γύρω από τα ειδώλια τοποθετούσαν τους "κήπους του Άδωνη" δηλαδή γλάστρες με φυτά που γρήγορα αναπτύσσονται, τα οποία είχαν φυτέψει λίγες μέρες πριν. Τους κήπους αυτούς αργότερα τους τοποθετούσαν πάνω στις στέγες των σπιτιών για να μεγαλώσουν γρήγορα με τη βοήθεια του ήλιου. Η ανάπτυξη των φυτών αποτελούσε σημάδι της ανάστασης του θεού.

Κοντά στον επιτάφιο (νεκροκρέβατο) τοποθετούσαν κούκλες που παρίσταναν έρωτες και πουλιά και δίπλα στο ομοίωμα του Άδωνη άφηναν πλακούντες και γλυκίσματα.

Ο θάνατος και η ανάσταση του Άδωνη είχε σχέση με τον ετήσιο κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας.

    Βιβλιογραφία - πηγές

    Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Νικίας, 13, 11, 1

    Ἀδώνια γὰρ εἶχον αἱ γυναῖκες

    τότε, καὶ προὔκειτο πολλαχόθι τῆς πόλεως εἴδωλα, καὶ

    ταφαὶ περὶ αὐτὰ καὶ κοπετοὶ γυναικῶν ἦσαν, ὥστε τοὺς

    ἐν λόγῳ ποιουμένους τινὶ τὰ τοιαῦτα δυσχεραίνειν καὶ

    δεδιέναι περὶ τῆς παρασκευῆς ἐκείνης καὶ δυνάμεως, μὴ

    λαμπρότητα καὶ ἀκμὴν ἐπιφανεστάτην σχοῦσα ταχέως

    μαρανθῇ.

    Πλούταρχος, Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων

    Ἔτι δ' ἐμοῦ λέγοντος ὑπολαβὼν ὁ Ὀλύμπιχος

    'ἔοικας' ἔφη 'τῷ λόγῳ μεγάλην ὑπόθεσιν ὑποτίθεσθαι,

    τὴν ἐπιμονὴν τῆς ψυχῆς.' 'καὶ ὑμῶν γ'' εἶπον ἐγώ 'διδόν-

    των μᾶλλον δὲ δεδωκότων· ὡς γὰρ τοῦ θεοῦ τὸ κατ' ἀξίαν

    νέμοντος ἡμῖν ὁ λόγος ἐξ ἀρχῆς δεῦρο προελήλυθε.'

    κἀκεῖνος 'εἶτα δ'' ἔφη 'νομίζεις ἕπεσθαι τῷ τοὺς θεοὺς

    ἐπιβλέπειν καὶ νέμειν ἕκαστα τῶν καθ' ἡμᾶς τὸ τὰς ψυχὰς

    ὑπάρχειν ἢ πάμπαν ἀφθάρτους ἢ χρόνον τινὰ μετὰ τὴν

    τελευτὴν ἐπιμενούσας;' 'οὔκ, ὦ 'γαθέ'; εἶπον 'ἀλλὰ

    μικρὸς οὕτω καὶ κενόσπουδος ὁ θεός ἐστιν, ὥστε μηδὲν

    ἡμῶν ἐχόντων θεῖον ἐν αὑτοῖς μηδὲ προσόμοιον ἁμωσγέ-

    πως ἐκείνῳ καὶ διαρκὲς καὶ βέβαιον, ἀλλὰ φύλλοις, ὡς

    Ὅμηρος ἔφη (Ζ 146), παραπλησίως ἀπομαραινομένων

    παντάπασι καὶ φθινόντων ἐν ὀλίγῳ ποιεῖσθαι λόγον τοσοῦ-

    τον, ὥσπερ αἱ τοὺς Ἀδώνιδος κήπους ἐπ' ὀστράκοις τισὶ

    τιθηνούμεναι καὶ θεραπεύουσαι γυναῖκες ἐφημέρους σπεί-

    ρων ψυχὰς ἐν σαρκὶ τρυφερᾷ καὶ βίου ῥίζαν ἰσχυρὰν οὐ

    δεχομένῃ βλαστανούσας εἶτ' ἀποσβεννυμένας εὐθὺς ὑπὸ

    τῆς τυχούσης προφάσεως; εἰ δὲ βούλει, τοὺς ἄλλους θεοὺς

    ἐάσας σκόπει τουτονὶ τὸν ἐνταυθοῖ τὸν ἡμέτερον, εἴ σοι

    δοκεῖ τὰς ψυχὰς τῶν τελευτώντων ἀπολλυμένας ἐπι-

    στάμενος εὐθὺς ὥσπερ ὁμίχλας ἢ καπνοὺς ἀποπνεούσας

    τῶν σωμάτων ἱλασμούς τε πολλοὺς προσφέρειν τῶν

    κατοιχομένων καὶ γέρα μεγάλα καὶ τιμὰς ἀπαιτεῖν τοῖς

    τεθνηκόσιν, ἐξαπατῶν καὶ φενακίζων τοὺς πιστεύοντας.

    Διογενιανός, Παροιμίες

    Ἀδώνιδος κῆποι: ἐπὶ τῶν ἀώρων καὶ μὴ ἐῤῥι-

    ζωμένων. Ἐπειδὴ γὰρ Ἄδωνις ἐρώμενος ὢν, ὡς ὁ μῦ-

    θος, τῆς Ἀφροδίτης, προήβης τελευτᾷ, οἱ ταύτῃ ὀρ-

    γιάζοντες, κήπους εἰς ἀγγεῖά τινα φυτεύοντες ἢ φυτεύου-

    σαι, ταχέως ἐκείνων διὰ τὸ μὴ ἐῤῥιζῶσθαι μαραινομένων,

    Ησύχιος, Λεξικόν

    Ἀδώνιδος κῆποι· ἐν τοῖς Ἀδωνίοις εἴδωλα ἐξάγουσιν καὶ

    κήπους ἐπ' ὀστράκων καὶ παντοδαπὴν ὀπώραν, οἷον ἐκ

    μαράθρων καὶ θριδάκων παρασκευάζουσιν αὐτῷ τοὺς κήπους·

    καὶ γὰρ ἐν θριδακίναις αὐτὸν κατακλινθῆναι ὑπὸ Ἀφροδίτης

    φασίν

    Πλούταρχος, Αλκιβιάδης, Αριστοφάνης, Λυσιστράτη, Θεόκριτος

Περί γαλεροποιΐας

   Στις 17 Φεβρουαρίου 2010 δόθηκε μια διάλεξη στο κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Harvard, στο Ναύπλιο, με θέμα «Περί της γέννησης της γαλέρας στη Μυκηναϊκή εποχή». Τη διάλεξη έδωσε ο Michael Wedde καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας, Ιστορίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στην Αθήνα.

   Παραβρέθηκα λοιπόν για να ακούσω τι είχε να μας πει ο καθηγητής κος Michael Wedde. Πραγματικά ο κος καθηγητής είχε κάνει μια πολύ καλή εργασία πάνω στο θέμα το οποίο αναφερόταν. Οι παρευρισκόμενοι με πολύ προσοχή άκουγαν επί μιάμιση ώρα την ανάλυση που έκανε πάνω στο θέμα.

   Αναφέρθηκε στο πως ξεκίνησε ο άνθρωπος και δει ο Μυκηναίος να κατασκευάζει «γαλέρες», ποια ήταν η εξέλιξή τους, τι στοιχεία έχομε πάνω στην εξέλιξη της «γαλεροποιϊας» και από πού και πολλά άλλα. Ήταν μια εμπεριστατωμένη μελέτη με πολλά ευρήματα από θραύσματα πίθων που έχουν βρεθεί διάσπαρτα στον Ελληνικό χώρο. Ο κύριος καθηγητής μιλούσε σχεδόν άπταιστα Ελληνικά και αυτό προσωπικά με εξέπληξε γιατί η ορολογία που χρησιμοποιούσε ήταν πράγματι δύσκολη.

   Όμως αν και το θέμα είναι πολύ δύσκολο, γιατί αναφερόμαστε σε μια πολύ μακρινή εποχή, τα ευρήματα δύσκολα, οι γνώμες διίστανται τις περισσότερες φορές και ειδικά ως προς τη χρονική περίοδο, που πάντα, δεν ξέρω για ποιους λόγους, αλλά είναι μικρότερη των πραγματικών, εγώ είχα μια απορία που μου τριγυρνούσε το μυαλό όση ώρα παρακολουθούσα την διάλεξη.

   Βεβαίως ο κύριος καθηγητής δέχτηκε ερωτήσεις στο πέρας της διάλεξης, οπότε είχα την ευκαιρία, αλλά και την τιμή, όπως και όλοι οι παρευρισκόμενοι να λύσουν κάποιες απορίες που τους είχαν δημιουργηθεί πάνω στο θέμα, γιατί παρευρίσκονταν εκπαιδευτικοί, αρχαιολόγοι, αλλά και απλοί πολίτες που ενδιαφέρονται για τέτοια θέματα.

   Ρώτησα το κύριο καθηγητή γιατί χρησιμοποιεί τη λέξη «γαλέρα», και όχι την πραγματική που γνωρίζουμε εμείς οι Έλληνες, «πλοίο» και ποιο σωστά κατά την αρχαία μας γλώσσα «ναύς». Και δεύτερον γιατί μιλούσε για το 1200~1100 πχ. (απαρχή του μονόξυλου) και όχι πρωϊμότερα; Η ερώτησή μου είναι σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ο κύριος καθηγητής μιλά για μονόξυλα που εξελίχθηκαν εκείνη την περίοδο και αργότερα.

   Η απάντησή του βεβαίως με εξέπληξε. Μου απάντησε πως χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη γιατί αυτή αναφέρουν οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί Αρχαιολόγοι στα λεξικά τους. Δηλαδή κύριε καθηγητά δεν ανατρέξατε στα Ελληνικά λεξικά καθόλου; Δεν ψάξατε να βρείτε τη λέξη πλοίο (το) ουσ.(αρχ. πλοίον < πλέω) κατά το Ελληνικό λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη, εξού και πλοήγηση, πλοηγία, πλοηγός, πλοιάριο κα;

   Και γιατί δεν αναφέρετε τη λέξη «ναύς» [αρχαίων πλοίο] και κατ΄επ’ έκταση τις λέξεις που απορρέουν απ΄αυτή, δηλ. το πρώτο συνθετικό σ΄αυτή τη περίπτωση το «ναυ-» όπως ναυάγιο, ναυαγοσώστης, ναυαγώ, ναυαρχείο, ναυαρχία, ναύαρχος, ναυβάτης (ο) ουσ. θηλ. –τις, -ιδος αρχ. [ναυβάτης <ναυς + βαίνω] ο επιβάτης πλοίου, ναύδετο (το) ουσ. [αρχ. ναύδετον <ναύς + δέω] (ναυτ.) σημαδούρα στην οποία δένεται ένα πλοίο χωρίς να χρειάζεται να ρίξει άγκυρα, ναύκληρος (ο) ουσ. [<αρχ. ναύκληρος <ναύς + κλήρος] ο πρώτος του πληρώματος δηλ. ο λοστρόμος, ναύλος, ναύλοχος (ο) ους. [αρχ. επίθ. ναύλοχος <ναύς + λόχος (παραμονή)] αραξοβόλι ή καραβοστάσι, ναυμαχία (η) ους. [αρχ. ναυμαχία <ναυς + μάχη] μάχη μεταξύ πλοίων,…………………………και πολλές άλλες λέξεις με αυτό το συνθετικό;

   Και τέλος γαλέρα (η) ους. [ιταλικό galera, λατινικό galea] παλιό κωπήλατο πολεμικό πλοίο. Απ΄όσο γνωρίζουμε οι γαλέρες είναι πλοία που χρησιμοποιήθηκαν στη ρωμαϊκή και τη μεσαιωνική εποχή, με την ακμής της το (13ο - 17ομ.χ.) αιώνα στη Μεσόγειο.

   Δεν το γνωρίζατε αυτό;

   Δόξα το θεό η Ελληνική γλώσσα είναι από τις μοναδικές στον κόσμο, αν όχι η μοναδική που έχει 6 εκατομμύρια λήμματα (κατά άλλους 90 εκ.). Η Αγγλική μετά βίας φτάνει τις 450 χιλιάδες λέξεις. Πως λοιπόν με τέτοιο πλούτο λέξεων διαλέξατε την Αμερικανογερμανική μετάφραση κύριε καθηγητά;

   Δυο τινά υπάρχουν. Ή να σας ήταν πιο εύκολο λόγω της γλώσσας που γνωρίζετε να κάνετε αυτή την μετάφραση ή το δεύτερο να είναι κακόβουλο και να ενέχει δόλο (που δεν θα ήθελα να το δεχτώ).

   Και για να συνεχίσουμε στο δεύτερο σκέλος ως προς τις χρονολογίες, παραθέτω την εξής απορία. Πως μιλάτε για μονόξυλα και απαρχή της γαλέρας το 1100πχ. με όποια εξέλιξη και να έχει αργότερα;

   Στην περιοχή μας υπάρχει το ναυάγιο του ακρωτηρίου των Ιρίων που το ΙΕΝΑΕ (Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών) το χρονολογεί το 1200πχ. Βρέθηκε το 1962, στο βυθό κοντά στο Ακρωτήριο των Ιρίων, στη νότια ακτή της Αργολίδας. Ο Νίκος Τσούχλος εντόπισε ένα ναυαγισμένο φορτίο πήλινων αγγείων, σε απόσταση περίπου 15 μέτρων από τη βραχώδη ακτή και σε βάθος από 12 έως 27 μέτρα.

   Με βάση τα δεδομένα της ανασκαφής το φορτίο ανήκε σε πλοίο που το μήκος του δεν ξεπερνούσε τα 10 μέτρα. Η ναυπήγησή του θα είχε γίνει με την «κελυφική» τεχνική, σύμφωνα με την οποία πρώτα τοποθετούνταν οι σανίδες του κελύφους και μετά συμπληρωνόταν ο σκελετός του σκάφους. Το φορτίο του αποτελούσαν πήλινα αγγεία μικτής προέλευσης, όπως συμβαίνει στα περισσότερα αρχαία ναυάγια. Διατηρήθηκαν 25 από αυτά, που θα αποτελούσαν τον κύριο όγκο του φορτίου προερχόμενα από τρεις περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, πίθοι από την Κύπρο, αμφορείς από την Πελοπόννησο, καθώς και ψευδόστομοι αμφορείς από την Κρήτη, για την αποθήκευση και τη μεταφορά λαδιού και κρασιού. Ένα μονόξυλο δεν θα μπορούσε να μεταφέρει εμπορεύματα και ανθρώπινο δυναμικό.

   Το κεραμικό σύνολο των Ιρίων αποτελεί πολύτιμη απτή μαρτυρία για το θαλάσσιο διαμετακομιστικό εμπόριο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στο τέλος ακριβώς του 13 ου αιώνα π.Χ. Το εμπορικό πλοίο των Ιρίων ακολουθούσε, ίσως, με ενδιάμεσο σταθμό την Κρήτη ή άλλα νησιά του Αιγαίου, ένα δρομολόγιο από την Κύπρο προς την Αργολίδα.

   Η ιδιαίτερη σημασία του ναυαγίου για την μελέτη των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Κύπρου και Αιγαίου οδήγησε τους ανασκαφείς στην ολοκλήρωση της μελέτης και της συντήρησης του αρχαιολογικού υλικού σε τέσσερα μόλις χρόνια μετά το πέρας της ενάλιας έρευνας. Η παρουσίασή του αποτέλεσε αντικείμενο διεθνούς επιστημονικής συνάντησης που οργάνωσε το ΙΕΝΑΕ στις Σπέτσες τον Σεπτέμβριο του 1998, ενώ το φορτίο του πλοίου εκτίθεται μόνιμα στο Μουσείο Σπετσών. (Πηγή: ΙΕΝΑΕ Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών).

   Σημ: Τη σχέση και το ρόλο που η παραγωγή και εμπορία του χαλκού διαδραμάτισε στην ανάπτυξη της κυπριακής ναυτιλίας κατά την αρχαιότητα φανερώνει το «αρχαίο ναυάγιο» (14ος-13ος αι. π.Χ.) που ανακαλύφθηκε το 1982 κοντά στις νότιες ακτές της Μ. Ασίας, κάπου ανάμεσα στην Κύπρο και στη Ρόδο. Το πλοίο φαίνεται πως είχε ξεκινήσει από την Κύπρο μεταφέροντας ένα μεγάλο φορτίο, το οποίο αποτελείτο από 200 πλάκες χαλκού, που είναι πιθανό να είχαν εξορυχτεί από τα μεταλλεία της Κύπρου, κυπριακά αγγεία, εργαλεία, όπλα, ασημένια και χρυσά αντικείμενα. Το χρυσό μετάλιον, η χρυσή καρφίτσα και κυρίως το ολόχρυσο κύπελλο, που βρέθηκαν στο ναυάγιο, οδήγησαν στην υπόθεση ότι το βασιλικό αυτό φορτίο είχε σταλεί από κάποιο Κύπριο βασιλιά. Ο χαλκός που μετέφερε το πλοίο ζύγιζε συνολικά έξι τόνους.

Δοκός. Το Αρχαιότερο Ναυάγιο στον Κόσμο, 2200 π.Χ.

   Το ενάλιο εύρημα του Δοκού αποτελεί πολυτιμότατη απτή μαρτυρία για τη ναυσιπλοΐα, το θαλάσσιο ανταλλακτικό εμπόριο, το τεχνολογικό επίπεδο και την οικονομία στο Αιγαίο κατά τους ύστερους χρόνους της 3ης χιλιετίας π.Χ.

   Η νήσος Δοκός, ανάμεσα στην Ύδρα και την Αργολική ακτή, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Απεροπία. Είναι άγονη και με λίγες πηγές νερού αλλά έχει στρατηγική θέση στις ναυτικές πορείες από και προς τον Αργολικό Κόλπο και τις ανατολικές ακτές της Λακωνίας. Κατοικήθηκε κατά την Νεολιθική εποχή (4η χιλιετία π.Χ.) αλλά η ανθρώπινη παρουσία αυξήθηκε κατά την Πρωτοελλαδική εποχή (3 η χιλιετία π.Χ.) όταν αναπτύχθηκε η ναυσιπλοία. Στον 13 ο αι. π.Χ. αναπτύχθηκαν οικισμοί στις περιοχές Μύτη Κομμένη και Λέδεζα. Αργότερα, η Δοκός, έχασε τη σημασία του αλλά κατά διαστήματα, σε ιστορικές περιόδους, χρησιμοποιήθηκε ως ασφαλές αγκυροβόλιο ή ως στρατηγικό σημείο παρακολούθησης του θαλασσίου περάσματος.

   Στις 23 Αυγούστου του 1975, ο Peter Throckmorton, πρωτοπόρος ερευνητής των βυθών και ιδρυτικό μέλος του ΙΕΝΑΕ, εντόπισε μία μεγάλη συγκέντρωση σπασμένης κεραμεικής στο βυθό της νήσου Δοκός, σε βάθος 20 μέτρων.

   Αργότερα, ο Throckmorton επέστρεψε στο Δοκό με τον αρχαιολόγο και Πρόεδρο του ΙΕΝΑΕ Γιώργο Παπαθανασόπουλο και η κεραμεική χρονολογήθηκε στην Πρωτοελλαδική εποχή. Επίσης διαπιστώθηκε ότι πιθανώς επρόκειτο για ναυάγιο του 2200 π.Χ. περίπου. Ακολούθησαν δύο διερευνητικές αποστολές το 1975 και 1977 με την επιστημονική επίβλεψη του Γιώργου Παπαθανασόπουλου και την τεχνική οργάνωση του Νίκου Τσούχλου, στη διάρκεια των οποίων το εύρημα χρονολογήθηκε ακριβέστερα στην Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο (2700-2200/2100 π.Χ.). Επίσης, οριοθετήθηκε η έκτασή του στο βυθό σε βάθη 15-30 μέτρων. Επρόκειτο, αναμφίβολα, για το αρχαιότερο ναυάγιο στον κόσμο.

   Λόγω της σπανιότητας του ευρήματος αλλά και της σημασίας του για την μελέτη της προϊστορικής ναυσιπλοΐας το ΙΕΝΑΕ άρχισε να προγραμματίζει τη συστηματική ανασκαφή του. Αυτή στάθηκε δυνατόν να αρχίσει το 1989 και διήρκεσε τέσσερα έτη.

   Το κεραμικό φορτίο που ανελκύστηκε από το βυθό του Δοκού και αποτελούσε εμπόρευμα πλοίου για διανομή, χρονολογείται με ασφάλεια στο τέλος της δεύτερης φάσης της Πρωτοελλαδικής περιόδου, δηλαδή γύρω στο 2200 π.Χ. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες γνωστές συγκεντρώσεις κεραμικής της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου και υποδηλώνει το υψηλό επίπεδο της κεραμικής τεχνολογίας της εποχής. Περιλαμβάνει πλήθος πήλινων αγγείων και σκευών καθημερινής χρήσης, σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων, γνωστών από τις ανασκαφές των μεγάλων παραλιακών κέντρων της Λέρνας και της Τίρυνθας και από τους μικρότερους οικισμούς της ευρύτερης περιοχής.

   Σημαντικότατο και σπάνιο είναι το ναυάγιο 3.200 ετών (Εποχή του Χαλκού 13ος-12ος αι. π.Χ.) που ερευνά το Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (ΙΕΝΑΕ) στη νησίδα Μόδι (Πόρος).Το ναυάγιο στο Μόδι είναι μόλις το δεύτερο της Υστερης Εποχής του Χαλκού που εντοπίζεται από το ΙΕΝΑΕ στον Αργοσαρωνικό. Το πρώτο ήταν του Ακρωτηρίου των Ιρίων (1200 π.Χ.), το φορτίο του οποίου εκτίθεται στο Μουσείο Σπετσών και ερευνήθηκε από το Ινστιτούτο τη δεκαετία του 1990.

   Από το φορτίο του πλοίου ανελκύστηκαν δύο πιθαμφορείς σε θραύσματα (ο ένας φέρει διακόσμηση), πέντε υδρίες (οι τρεις βρέθηκαν μέσα στους πιθαμφορείς, στοιχείο που δίνει μία εικόνα για τη διάταξη του φορτίου), μία πρόχου και πολλά άλλα όστρακα κεραμικής.

   Τα ευρήματα παρουσιάζουν χρονολογική και τυπολογική ομοιογένεια, στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του ναυαγίου και παραπέμπουν σε κοινή προέλευση, που πιθανότατα είναι κάποιο κέντρο της Αργολίδας. Μαζί με τα άλλα θραύσματα (βάσεις, χείλη και λαβές) που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα, ο αριθμός των μεταφορικών αγγείων του φορτίου ανέρχεται σε είκοσι τουλάχιστον. Χρονολογούνται στο 12ο αι. π.Χ., μία περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την Αιγαιακή προϊστορία, λόγω των ριζικών ανακατατάξεων που συντελούνται στη δομή του μυκηναϊκού κόσμου.

   Περισσότερα στοιχεία και ασφαλέστερα συμπεράσματα για το μέγεθος του πλοίου και του φορτίου του, την προέλευσή του και την ακριβέστερη χρονολόγησή του, αναμένονται να προκύψουν με τη συνέχιση της συστηματικής ανασκαφής και μελέτης του ναυαγίου.

   Όλα αυτά δεν τα γνωρίζατε; Ή τα γνωρίζατε και τα αγνοήσατε; Και ποιοί οι λόγοι;

   Για άλλη μια φορά νοιώθω ότι καρατομείται μέσω αυτών των ενεργειών η ιστορία μας, η γλώσσα μας, ο πολιτισμός μας. Ας είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί και ας μην υποτιμούμε ότι έχομε αποκτήσει.

   Κύριε καθηγητά σας αφιερώνω την άποψη του Φρίντριχ Σίλερ (1759-1805, Γερμανού συγγραφέα και ποιητή) που είχε πει για τον Έλληνα.

''Καταραμένε Έλληνα"

-Όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω.

-Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά μου, πρώτος κι αξεπέραστος.

-Επιστήμη αναζητώ, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.

-Για δημοκρατία διψώ, ισονομία και ισοπαλία, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.

-Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση.

-Γιατί να σ' αγγίξω;

-Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;

-Γιατί δεν μ' αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;

   Την Ελλάδα κύριε καθηγητά θα την βρίσκετε μπροστά σας όπου και να πάτε ότι και να κάνετε, γιατί όπως προείπα έχει αυτό που δεν έχει κανένα έθνος πάνω στη γη…τη γλώσσα της, αδιαίρετη και αέναη δια μέσου των αιώνων. Και γλώσσα δεν εννοούμε μόνο την καθομιλουμένη, αλλά τις τέχνες, το θέατρο, τη φιλοσοφία, τη σκέψη . . .

ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Ανθεστηρίων 2010 Μ.Ε.