ΝΥΧΤΑ
Νύχτα μου στη γαλήνη σου
θέλω να ηρεμήσω.
Τώρα που σε κοιτώ και σε θωρώ
προτού σε λησμονήσω.

Στου φεγγαριού την αγκαλιά
έγειρα να πλαγιάσω
που με τη λάγνα ομορφιά
μ΄έκανε να ξεχάσω.

Πάρε με νύχτα, πάρε με
με την αστροφεγγιά σου
και σύρε με στα πέλαγα
μακριά στην αγκαλιά σου.

Βαθιά στο μισοπέλαγο
έγειρε ένα αστέρι.
Σαν την καρδιά μου είναι μοναχό
που έπεσε απο χέρι.

Είμαι μονάχος τώρα πια
χάθηκε το αστέρι,
σαν με κοιτάς από ψηλά
στείλε μου άλλο αστέρι.

Δίπλωσε στις φτερούγες σου
αυτή τη μοναξιά μου
και κάνε την αγερικό
μακριά απ΄την καρδιά μου.

Σκύψε μονάχα δυο στιγμές
και δείξε τη στοργή σου,
είμαι σαν κείνες τις σκιες
που σέρνονται μαζί σου.

Νύχτα μη φεύγεις τώρα πια
στάσου για λίγο στάσου,
τ΄αυγερινού τη σιγαλιά
συνήθισα κοντά σου.

Παγκόσμια ημέρα Ποίησης σήμερα (μου το θύμισε η φίλη μου η Redhat) και είπα να αναρτήσω κάτι παλιό. Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει καταντήσει να είναι μηχανή παραγωγής φόρων. Έχει φύγει προ πολλού από τον «πολιτισμό» σ΄όλες τις εκφράσεις του. Ας δώσουμε όλοι κάτι απ΄αυτό που έχουμε.............για το αύριο.