ΝΥΧΤΑ
Νύχτα μου στη γαλήνη σου
θέλω να ηρεμήσω.
Τώρα που σε κοιτώ και σε θωρώ
προτού σε λησμονήσω.

Στου φεγγαριού την αγκαλιά
έγειρα να πλαγιάσω
που με τη λάγνα ομορφιά
μ΄έκανε να ξεχάσω.

Πάρε με νύχτα, πάρε με
με την αστροφεγγιά σου
και σύρε με στα πέλαγα
μακριά στην αγκαλιά σου.

Βαθιά στο μισοπέλαγο
έγειρε ένα αστέρι.
Σαν την καρδιά μου είναι μοναχό
που έπεσε απο χέρι.

Είμαι μονάχος τώρα πια
χάθηκε το αστέρι,
σαν με κοιτάς από ψηλά
στείλε μου άλλο αστέρι.

Δίπλωσε στις φτερούγες σου
αυτή τη μοναξιά μου
και κάνε την αγερικό
μακριά απ΄την καρδιά μου.

Σκύψε μονάχα δυο στιγμές
και δείξε τη στοργή σου,
είμαι σαν κείνες τις σκιες
που σέρνονται μαζί σου.

Νύχτα μη φεύγεις τώρα πια
στάσου για λίγο στάσου,
τ΄αυγερινού τη σιγαλιά
συνήθισα κοντά σου.

Παγκόσμια ημέρα Ποίησης σήμερα (μου το θύμισε η φίλη μου η Redhat) και είπα να αναρτήσω κάτι παλιό. Δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος έχει καταντήσει να είναι μηχανή παραγωγής φόρων. Έχει φύγει προ πολλού από τον «πολιτισμό» σ΄όλες τις εκφράσεις του. Ας δώσουμε όλοι κάτι απ΄αυτό που έχουμε.............για το αύριο.

Καθαρή Δευτέρα_ 2009

Πρωϊ-πρωϊ 7,30 πμ. όπως κάθε μέρα συναντηθήκαμε με το φίλο μου το Μίμη, το χωριανό μου...συνοδοιπόρο...να πιούμε καφέ. Η συζήτηση αφορούσε τα έθιμα και τις συνήθειες των ημερών τα παλιά χρόνια. Βοηθός στα πιο ...παλιά ο πατέρας μου, όταν μας είπε οτι όλο το χωριό μαζευόταν στη κεντρική πλατεία και γλεντούσαν τη σημερινή ημέρα....ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Πειράγματα...γέλια...έκαναν μια σύνθεση αγάπης, όπου όλοι ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΝ (συναθροίζονταν και επικοινωνούσαν).

Ποιητικό πειράγματος
Μπαμ μπούμ τριαλαρέλα
μπαμπ μπούμ κιτσοκανέλλα
και ψηλά στα κορφοβούνια
κουκουβάγιες με κουδούνια.

Μπαμ μπούμ τσιραμαντάνι
σ΄ενα Τούρκικο καζάνι
κάνανε το ραμαζάνι,
τα σταφύλια λιώνανε
τα κοψίδια πέφτανε
το ζουμί εμίνεσκε.

Φουρκαγκέλα δω
φουρκαγκέλα κει,
τα φλυτζάνια τουρνόκολα.

Θύμισες απο κατασκευές που φτιάχναμε μόνοι μας, όπως όλα τα παιχνίδια μας. Κόλες...αλευρόκολες...μυτάρια...σφερδούκλια(είδος φυτού που χρησιμοποιούσαμε στην ουρά για να βαραίνει ο αετός).....και ο αετός έτοιμος.
Βουυυυυυυυυυρ...παρέες...παρέες στο λόφο του χωριού μας, για το πέταγμα....
Αυτά όλα για τότε...
Σήμερα ο φίλος μου ο Μίμης έφτιαξε μια σαΐτα...ολα όπως παλιά...χαρτί...και κουβαρίστρα...τόσο εύκολα.
Την ονομάσαμε ... «ΕΛΛΑΣ» ... και την υψώσαμε στον Αργολικό γλαυκό ουρανό.

ΠΗΛΕΑΣ